Günde minimum 10 saat çalışıyor, trafikte ticari araçlarla mücadele ediyor, sipariş gecikirse de ilk fırçayı onlar yiyor.
Motor tepesinde yaz kış demeden yemek taşıyan kuryelerin dünyasında neler oluyor? Beyoğlu bölgesindeki moto kuryelere sorduk...
Hepsinin ortak noktası kapalı bir alanda çalışmayı istememeleri. Yaptıkları işin özgürlüğü, severek çalışmalarının en önemli nedeni. Otomobillerden kendilerini korumaya çalışmak ve zamanla yarışırken yer yer trafik kurallarını ihlal etmekse bu işin tehlikeli kısmı denebilir. Günde onlarca kişiyle iletişime geçen moto kuryelerin cephesinde başka neler oluyor bakalım...
“TAKSİCİLER İNATLA BİZİ GÖRMÜYOR”
Sercan Tali (28)
10 yıldır moto kuryelik yapıyorum ve Avrupa yakasının neredeyse her bölgesinde çalıştım. Bu süre boyunca her türlü muameleyle karşılaştım. Geç kaldığımda anlayışla karşılayan da oluyor, kapıyı yüzüme kapatan da. Her işin olduğu gibi kuryeliğin de zor tarafları var. Bahşişi pek olmasa da kazancı asgarinin üstünde olduğu için idare ediyor. Haftada 60 TL bahşiş çıkarsa ne ala. Günde 10 saat çalışıp sonrasında ek iş olarak iki saat motovalelik yapıyorum. Yani otel ya da kulüplerde alkol alanları gideceği yere götürüyorum. Gece trafik olmadığı için daha rahatız ama gündüz özellikle taksicilerle sorun yaşıyoruz. Bundan iki ay önce bir taksinin sağından geçerken kapıyı açtı ve düşüp kolumu kırdım. Taksiciler inatla bizi görmüyor, o yüzden ekstra dikkat etmemiz gerekiyor.
“KIŞ DEMEK DERT DEMEK”
Sezgin Arteş (26)
Uzun yıllardır yemek kuryeliği yapıyorum. Birçok farklı restoranda paket servis yaptım. Aslında yemek sektörüne 13 yaşında mutfakta çalışarak giriş yaptım. Ardından servis, paketleme derken sahada olmak istediğimi fark ettim. Beyoğlu, Ortaköy, Sütlüce güzergahlarındayım genellikle. Öğlen 12:00’de işe başlayıp gece 24:00’te çıkıyorum. İki saati restoranın içinde mesai şeklinde geçiyor. Bizde gece 22:00’den sonra çok yoğunluk oluyor, çay içmeye bile vakit bulamıyoruz. Gündüzse en büyük sıkıntımız İstanbul trafiği. Haliyle siparişlerde gecikmeler oluyor. Müşteriler tepkilerini daha ziyade yemeksepeti.com üzerinden restoranın puanını düşürerek gösteriyorlar. Patron da daha sonra bize soruyor tabii. İşimizin en önemli dönüm noktasıysa mevsim değişimi. Kış demek, dert demek! Hem trafik artıyor hem yemekler soğuyor. Müşteri tarafında karşılaştığım tuhaf durumlar da oluyor. Örneğin kapıyı çaldığımda gaspçı olduğumu düşünenlere bile rastladım.
“DAİRE NUMARASINI BİLMEYENLER BİLE VAR”
Murat Ünvanlı (44)
Yaklaşık 10 yıldır moto kuryelik yapıyorum. 22 yaşında oğlum var, o da bu işi yapıyor. Başka bir zanaatım da yok. Gezmeyi, motor kullanmayı çok seviyorum. Dokuz yıl gazete kuryeliği yaptım, şu an restoranın dışında bir de kuryelik firmasında çalışıyorum. 10 saat restoranda, iki saat de diğerinde çalışıyorum. Yoğunluk 22:00’ye kadar sürüyor ama çalıştığınız yere göre değişir bu. Eskiden çalıştığım bir yerde gece 02:00’de en yoğun saatlerimiz başlıyordu. Bu işi yaparken karşılaşacağınız şeyin sınır yok. Ama beni en çok hatalı adresler şaşırtıyor. Müşteriyi aradığımda “Sokağı bilmiyorum, apartmanın adını bilmiyorum” deyip gülmeye başlıyorlar. Kendi daire numarasını bile bilmeyenler var.
Maddiyata gelince kendi motorumu kullandığım için kazandığım paranın çoğu, motorun bakımı, vergisi, yakıtı gibi şeylere gidiyor. Öte yandan sigortasızlık sorunu da var. Kurumsal restoranlar daha düşük maaş veriyor ama sigorta da yapıyor. Diğerlerinin çoğunda sigorta yok. Tabii bu diğer yandan tehlikeli bir meslek çünkü özellikle ticari araçların yol vermemesi, her an kaza tehlikesi demek. En az haftada bir başıma geliyor. Mesela taksilerle aynı şeritten giderken müşteri görünce aniden duruyorlar ve arkadan çarpıp düşüyoruz. Sinyal yok, dörtlüleri yakmak yok ama arkadan vurunca biz suçlu oluyoruz. Aynaları bile kontrol etmeden bir anda kapıyı açıp hayatımızı tehlikeye atıyorlar. Motordakilerin, otomobildekilere göre daha savunmasız olduğunu bilmeleri gerek.
“KAPI ARASINDAN PARA UZATANLARI ANLAMIYORUM”
Gökhan Yardım (32)
14 yıldır yemek kuryeliği yapıyorum. Tabii bu kadar uzun süre bu işi yapınca dışarıdaki tempodan yorulmaya başladım. Hele ki kış aylarında hem soğuktan hem de yolların durumundan çalışmak daha da zorlaşıyor. Çünkü çoğu şirkette patronlar kışa uygun kıyafet ya da kaskı karşılamıyor. Kazancının tatmin edici olduğunu söyleyebilirim. Eskiden bahşişle bu rakam daha da iyi oluyordu ama bugünlerde yok denecek kadar az artık. Düzenli bir ek işim yok ama paraya ihtiyacım olduğunda başka yerlerde de paket servise çıkıyorum. Akşam 18:00-22:00 arası oldukça yoğun oluyor. Müşteri profiliyse çok çeşitli. Bana en tuhaf geleni “merhaba” deyince cevap vermeyen, yüzüme bakmayanlar oluyor. Hatta kapı aralığından elini uzatıp yemeği alan ve ödeme yapanlar bile oluyor. Suratımıza kapı kapatanlar da cabası. Haliyle kötü hissettiriyor bu durum. Yine de çoğunluk iyi iletişim kuruyor hala.
