Hayatını yollara ve seyahat videosu çekmeye adamış bir isim Özgür Çağdaş. Yıllar içinde 50’ye yakın ülke gezmiş, birçok kültürden insan tanımış ve Uzak Doğu’ya aşık olmuş… Uzun bir süre evi olarak bilmiş Kamboçya’yı ve orada yaşamış. Kamboçya deneyimlerine dair yazdığı blog yazısıyla bir anda yüzlerce kişinin ilgi odağı haline gelen Özgür Çağdaş’a merak ettiklerimizi sorduk.
Öncelikle sizi tanıyabilir miyiz?
Boğaziçi Üniversitesi psikoloji mezunuyum. Senarist olarak Berlin Film Festivali’ne seçildim, Kanal D'de çekilen bir dizinin altı bölümünü yazdım. Ardından yönetmenliğe geçtim, kurumsal firmalara iç iletişim videoları yaptım. Özel bir firmada kurgu şefi olarak çalıştım. Arada bazı eğitim kurumlarında film yapım ve görsel efekt dersleri verdim. Ardından bitmeyen toplantılar yapıp revizyonlarla uğraşmaktan bunaldım ve stok video işi için seyahat videoları çekerek dünyayı dolaşmaya başladım. An itibariyle Vietnam'dan Norveç'e 50'ye yakın ülkede 2 binin üzerinde şehir, köy, kasaba gezdim ve hala yoldayım. Ayrıca tür olarak yeraltı edebiyatı sayılabilecek bir kitap da yazdım. Şu an son düzeltmeleri yapıyorum.
Stok video yapması kolay ve pazar kazandıran bir iş mi peki?
İnsanların gözünde canlanması için stok video ve fotoğraf olayını örnekleyeyim: Bir afiş yapacaksınız ve Tac Mahal, Everest Dağı veya Eyfel kulesinin görüntüsüne ihtiyacınız var diyelim. Google'da görsellerde aratıp kullanırsanız telif ihlali yapmış olursunuz. Suç işlememek için bir kaç dolardan başlayan fiyatlarla herhangi bir ajanstan bu görselleri alır kullanıcılar. Benim çektiklerimi beğenip alırlarsa, bana da telif hakkı geliyor. Bu şekilde seyahat etmeye devam edebiliyorum. Şu anda 30'a yakın firmayla çalışıyorum. 10.000 videom var. Toplam 100.000 üzeri linkten satın alabiliyor.
Seyahat videosu çekiyorum deyince herkes "Oh gez, hayat sana güzel!" tarzı bir tepki veriyor. Yarı yarıya haklılar, bir tarafı cidden çok eğlenceli. Sürekli yeni yerler görüp yeni şeyler deneyimliyorum. Ama diğer taraftan, görselleri işlenmesi ve sitelere yüklenmesi inanılmaz vakit alıyor. Şu anda işlenmeyi bekleyen 2 bin üzeri videom var ve seyahatte olduğum için bu sayı artmaya devam ediyor. Genelde altı ay geziyor, altı ay eve kapanıp bilgisayar işlerini hallediyorum. İki yıl önce yaptığım şu videoyu izlerseniz daha net bir fikriniz olur sanırım:
Mesleğiniz gereği birçok yer geziyorsunuz. Keşfettiğiniz yeni yerler, lezzetler, kültürler hayatınızı nasıl etkiliyor?
Genelde olumlu yönde etkiliyor. Sürekli yeni şeyler öğrenip kendimi geliştiriyorum. Gittiğim yerlerin kültürünü ve tarihini öğreniyorum. Yeni insanlarla tanışıp hayat hikayelerini dinliyorum. Dünya uçsuz bucaksız bir film platosu, her insan da bir kitap gibi gerçekten…
“Huzurlu bir hayatı tercih etmiştim”
Kamboçya’ya yerleşerek yaşamın çok ucuz olduğunu anlatan bir yazı kaleme aldınız. Birçok kişi de yazınızdan çok etkilendi. Hatta kaptanlık yapan Ersel Çatalkaya işini bırakarak Kamboçya’ya yerleşti. Yazdığınız yazıdan, Ersel Çatalkaya’dan ve Kamboçya’dan bahsedebiir misiniz biraz?
İlk yazıyı 2014'te yazdığım sırada, büyük kitlelere hitap edeceğimi tahmin etmemiştim. Kamboçya o sırada süper ötesiydi ve iki arkadaşımı gelmeye ikna etmek için yazmıştım. Fakat o yazıdan sonra belki on binlerce insan geldi. Kimi seyahat edip döndü, kimi orada yaşamaya karar verdi.
2016’nın nisan ve mayıs aylarında iki ay kitap yazmak için Kamboçya'da Koh Rong adasına gitmiştim. Gündüzleri yazı yazıp, akşamları eğleniyordum. Ersel'in detaylı hikayesini orada laflarken öğrendim. Ben de kariyerimi ve büyük paralar kazanma potansiyelimi bırakıp huzurlu bir hayatı tercih etmiştim ama iyi kötü bir iş bularak yapmıştım bunu. Ersel'in ve oradaki daha pek çok kişinin yaptığı benden daha cesurcaydı. Kimi bankacılığı bırakıp garsonluğa başlamış, kimi çalıştığı kurumsal firmadaki yöneticilik pozisyonundan istifa edip barmenliğe başlamıştı. Ersel de benzer şekilde büyük paralar kazanabileceği kaptanlığı bırakıp orada bakkal çıraklığına başladı. İnsanlara "üniversitede oku - kariyer yap - evlen - çocuk doğur ve öl" sığlığından öte hayatların olduğunu göstermek istediğimden, onun hikayesinin bilinmeye değer bir hikaye olduğunu düşünüp paylaştım.
‘’Keyifli yazılarımdan biriydi’’
Yazıya aldığınız yorumlar nasıldı? Yazdığınız için pişmanlık duyduğunuz oldu mu?
Çok eğlenceli yorumlar vardı, en favorim maaş tartışması olmuştu. ‘’30 bin almaz, 24 bin alır, 17 bin alır, bizim bir kaptan var o 15.750 lira alıyor’’ vs gibi küsurat tartışmalarına kilitlendi insanlar. Orada göstermek istediğim brüt maaştı esasında. Devletin, çalışanların maaşının yarısına el koymasıydı. Kimsenin bu olaya tepki vermemesini bırak, çoğu kişi ne kadar maaş aldığını bile bilmiyor Türkiye'de. Net maaşını düşünüyor, devletin kestiği yüksek vergi oranlarını sorgulamıyorlardı. İyi oldu bir bakıma, brüt maaşın ne demek olduğunu bilmeyenlerin ufak da olsa bir kısmı bunu gördü. Genel olarak keyifli yazılarımdan biriydi.
“Artık Kamboçya’ya rahatça girmek mümkün değil”
Bildiğim kadarıyla seyahat etmediğiniz dönemlerde Kamboçya’da yaşamaya devam ediyorsunuz. Tecrübelerinizi paylaşır mısınız?
2014 yılında o yazıyı yazdığım zaman, Kamboçya tam bana hitap ediyordu. Cihangir'e Kadıköy'e Bodrum'a kıyasla ucuz hayat, Türkiye'nin 30 katı hızda internet upload hızı ve canlı gece hayatı vardı. Evden online çalışan biri için tam bir cennetti. Fakat geçen seneden beri Kamboçya'da değilim ve sanırım bundan sonra da gidemeyeceğim. En azından yaşamak için gidemeyeceğim, yeni bir yasa değişikliği oldu. Benim gibi elini kolunu sallaya sallaya gidenlere kapıyı kapattı Kamboçyalı yöneticiler. Zamanında gidenler güzel yer kaptı.
Kamboçya’ya yerleşerek sizinle tanışanlar oldu mu?
Oldukça fazla. Tanıştığımın belki on, belki de yüz katı insanla buluşamadım bile.
Şu anda nasıl bir hayat akışınız var?
Ya seyahatte ya da evde geçen bir hayat akışım var. Üç ay önce haziran ayında motorumla beraber Balkan turuna çıkıp, bir ay boyunca 10 ülke gezdim. Sonra eve dönüp kitabın düzeltmeleriyle uğraştım bir ay kadar. Onu bitirince yeni bir motor turuna çıktım, şu an Karadeniz'deyim. Buradan Gürcistan'a sonra Azerbaycan, İran, Güneydoğu Anadolu ve bir ihtimal Kıbrıs'a geçeceğim. Döndükten sonra yine eve kapanıp videoları işleyeceğim. Kamboçya vize işini iptal ettiği için ev İstanbul olacak bir süre. En azından mevcut işleri bitirene kadar...
Hayat felsefeniz nedir?
Bu soruyu kısaca açıklamak zor. Woody Allen'ın "Nihilizm, Sinisizm, Sarkazm ve Orgazm" kare ası gayet uygun gibi ama Douglas Adams'ın 42 türevi cevabı da uygun olabilir; öleceğiz, gideceğiz... Belki bugün yolda kaza yapıp öleceğim, belki 50 yıl sonra huzurevinde, belki bambaşka bir şekilde öleceğim ama hepimiz sonuçta öleceğiz... O güne kadar da sınırlı vaktimizi olabildiğince güzel geçirmek istiyorum. Güzel kavramı da göreceli elbet. Benim için FRP mantığıyla hep deneyimler kazanmak, bilmediğim şeyler öğrenmek, yeni insanlar tanımak, bildiğim konularda uzmanlaşmak, eski dostlarla sohbet etmek vb. hep bu güzelliği zenginleştiren şeyler.
Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı?
Kamboçya'da bahsedilmeye değer bir aşevi var. Benim yazıyı okuyup da Kamboçya'da fakir çocuklara aşevi ve okul açan, onların evlerini yenileyen, türlü türlü dertlerini çözmeye çalışan bir iyilik meleğidir kendisi. Sayfasına bir bakın, içinizden gelirse çocuklara köylülere bir yardım yapın derim.
https://www.facebook.com/aynebilimasevi/
Takip etmek isteyenler için:
https://www.facebook.com/dunyabirmasaldir
https://www.instagram.com/ozgur_cagdas/
https://www.youtube.com/user/OzgurCagdas
https://www.twitter.com/Ozgur_Cagdas
https://www.dunyabirmasaldir.com
