Ülkemizi yurt dışında temsil eden ilk kadın motosiklet pilotu olan İlayda Yağmur Yılmaz, en prestijli yarışlardan biri sayılan Women’s European Cup’a hazırlanıyor. Sizler için İlayda Yağmur Yılmaz’ın kariyerini ve yarışa hazırlık sürecini konuştuk.
Motosiklet tutkunuz nasıl başladı?
İlk motosiklet deneyimim bir tanıdığımın motosikletinde artçı olmakla başladı. Motosiklete ilk kez bindiğimde rüzgarın hissettirdiği o duygu bende “kesinlikle motosiklet sürmeliyim” düşüncesine evrildi. O gün hemen motosiklet sahibi olmam gerektiğini anladım. Kendi motosikletimi aldıktan sonra da yaz, kış, yağmur, çamur demeden kullandım. Daha sonra çocukluğumdan beri de sporla ilgilendiğim için motosiklet sporuna yöneldim.
Türkiye’de kadın motosikletçi olmanın getirdiği zorluklar varsa nelerdir?
En büyük zorluklardan birisi özellikle sportif anlamda yapıyorsanız küçük beden kadın kesim motosiklet ekipmanları bulmak imkansız gibi bir şey. Ekipman zorluğunun yanı sıra sportif anlamda da kadın olduğum için sıkıntılar yaşıyorum.
Türkiye’nin ilk kadın motosiklet yarışçısısınız. Ülkemizi bu alanda temsil etmek sizin için ne ifade ediyor?
Ülkemizin ilk kadın motosiklet yarışçısı ben değilim aslında. Türkiye’nin ilk kadın motosiklet pilotu Name Ekin’dir. Benim de çok sevdiğim bir ablamdır. Gerek bu spora başlarken gerek devamında çok büyük manevi destek gördüm kendisinden. Ben ülkemizi bu branşta yurtdışında temsil eden ilk kadın pilotum. Bu duygu benim için çok tarif edilebilir bir şey değil aslında. Bu spora başlamanın hayalini kurduğum zamanlarda motor sporlarının çok ciddi maliyetleri olması, maddi imkansızlıklar, benim henüz öğrenci olmam gibi etkenler önümde olmasına rağmen her gece rüyamda motosikletle yarıştığımı görüyordum. Hayallerim gözümün önüne gelir ağlardım, dualar ederdim. Bugüne kadar bine yakın sponsorluk dosyası hazırlayıp firmalara atmışımdır. Her olumsuzlukta bu sporu yapamayacağım galiba ben diye resmen yüreğimin içinde bir yer acırdı. Ama hiç vazgeçmedim o hayalimden. Hep inandım. Devam et sen İlayda, bir şekilde olacak diyordum kendime.
“Sponsor bulamayınca banka kredisi çektim”
İlk Türkiye Şampiyonası’nda, bütün rakiplerim benden çok çok tecrübeli olmasına rağmen birincilik kupasını almayı başardığımda bu işi kesinlikle bırakmayacağıma karar vermiştim. Sonra senelerce yurtdışına açılma hayali kurdum ve birçok kapı çaldım. Antrenman yapacak yer ve imkan bile burada çok kısıtlıydı. 2019’da İspanya’da özel bir seçmeye davet edilerek dünyanın en büyük kadın şampiyonası organizasyonlarından Avrupa Kadınlar Kupası için bir takımla anlaşma hakkı kazandım. Burada dünyanın farklı ülkelerinden toplam 24 pilot var. Bu şampiyonaya hak kazandığımı öğrendiğim zaman ise çok ciddi bir sponsor sıkıntısı süreci başladı. İlk kayıt için sponsor bulamadım banka kredisi çektim. Sonrasında basında da yer alan haberlerimle başta Demirhan Tel Çit Sistemleri sponsorluk verdi. Sonrasında Meiser Izgara, ImpacTec Firması ve Özgüven Mimarlık beni bu sürecimde maddi olarak destekleyerek orada mücadele etmemi sağladı.
Seneler önce hayalini kurup geceler boyu ağlayıp dua ettiğim, her fırsatta her imkanımda antrenman yapıp kendimi geliştirmeye çalıştığım yıllardan sonra burada olabilmek muazzam bir duygu. Hayatımda kendim olabildiğim en önemli anlardan biri. Bu seneyi daha da tecrübe kazanarak ve şampiyonaya hazırlanarak geçiriyorum. Her yarışta bir öncekinden daha iyi oluyorum. Daha da iyi olacağım inşallah ve tabi ki şimdiki tek hayalim bu şampiyonada bir gün İstiklal Marşımızı okutabilmek. Sanırım o an manevi tatmin olarak zirveye çıkacağım.
Motosiklet birçok spor dalına göre daha tehlikeli olarak kabul ediliyor. Sizin aldığınız ekstra önlemler var mı? Varsa nelerdir?
Evet motor sporları riskli. Yarış esnasında hayatını kaybeden yarışçılar var. Ama piste çıktığımız zaman bunları düşünmüyoruz. Düşünürsek zaten yapamayız bu işi. Tam güvenlik ve koruma ekipmanları dışında fiziki olarak alabileceğiniz başka bir tedbir yok aslında. Gerisi tevekkül ve teslimiyet. Ben piste çıkmak için motosiklete bindiğim ilk an Ayet’el Kürsi okurum. O benim manevi zırhım. Bunun beni koruduğuna çok inanıyorum.
Hayatınızda motosiklet olmasaydı başka hangi spor dalını seçerdiniz? Neden?
Hayatımda motosiklet olmadan önce yaptığım birçok spor branşı vardı. Bunların içinden en çok sevdiğim Taekwondo ve Downhill’di. Downhill yine motor sporları gibi aksiyon dolu. Onu hala çok seviyorum ancak motosiklet kariyerimi riske atmamak için risk içeren diğer sporlardan uzak duruyorum şu an. Taekwondo ise enerjimi atmam için çok iyi geliyordu çocukluk dönemimde. Zaman zaman ata biniyorum. Binicilik diğer bütün sporlardan biraz daha farklı. Motor yarışlarından sonra herhangi bir sporun bana yaşatabildiği bir aksiyon duygusu yok elbette ama bir canlıyla spor yapmak insanın ruhunu dinlendiriyor. Ata dokunmak, onu hissetmek, ortak karar alarak hareket etmek gibi. Bunlar insan ruhuna iyi gelen şeyler.
Women's European Cup’a nasıl hazırlandınız? Süreçten bahsedebilir misiniz?
2019’daki seçmeye davet edildikten sonra bir buçuk ay gibi bir zaman vardı ve Türkiye’de o dönem aktif olarak antrenman yapabileceğim bir pist yoktu. O dönem, antrenörüm ve bu spora başladığımda da beni yetiştiren Tolga Uprak hocam vardı. Name Ekin ve Tolga Uprak benimle birlikte resmen kendilerini bu sürece adadılar. Lastik maliyetleri de yüksek olduğu için başka yarışçıların çıkma lastiklerini topladık. İki takım lastik hediye etti. Ben para biriktirdikçe diğer masrafları karşılayabildim. İzmir’de otoban kenarındaki bir tır parkında Tolga hocamın yaptığı kukalardan pistlerde 40 derece güneşin altında akşama kadar sürekli antrenman yaptık. Bayram tatilinde bile aile boyu orada beni seçmeye hazırlamaya çalıştık. İspanya’ya gittiğimde benden istenen zaman dilimi içine giremeyeceğim diye çok korkuyordum. Hem ilk defa çıkacağım bir pist hem ilk defa süreceğim bir motosiklet olacaktı. Ama üstesinden geldim. Zamanım beklenen dilim içinde geldiğinde mutluluktan dakikalarca ağladım. Sonrasında yarış heyecanı başladı.
“Bir sene motosiklete binmeden yarışa gittim”
Sponsor arayışları, aktif pist olmayışı ve tır parkının kapatılması sebebiyle bir sene hiç motosiklet üzerine çıkamadan ilk yarışıma gittim. Sadece iki gün vücudum pası atsın diye Tolga hocamla İstanbul Park’ın arkada bahçesinde Motoron Rider Academy’de kukalar içinde sürebildim. Benden çok deneyimli ve pisti bilen yarışçılar vardı haliyle. 24 kişi içinde 17’nci olmayı başardım. Hiç tanımadığım ve sürmediğim bir pistti.
Pisti bile sıralama yarışları ve yarışta öğrenmeye çalıştım. İlk yarışlarımdan sonra sponsor desteklerim de geldi. Daha da önemlisi Milli Takımlar Kaptanı Kenan Sofuoğlu bana el uzattı. Üçüncü yarışım Misano’daydı. Öncesinde Kenan abi beni diğer milli sporcularımız ile birlikte Akyazı’daki pistinde çok muhteşem şekilde iki gün çalıştırdı. O yarışımdan çok umutluydum ama uçuş öncesi verdiğim PCR testi pozitif çıktı ve yarışı kaçırdım. O süreçten sonraki ilk yarışıma bu hafta sonu Hırvatistan Rijeka’da çıkacağım. Bu sezon son dört yarışım kaldı. Özellikle son iki yarışımda Kenan abi ve diğer milli sporcularımız ile çalışıp daha ön pozisyonlarda yer bulabileceğimi düşünüyorum. Bu çok büyük bir lütuf ve şans olacak benim için. Özellikle önümüzdeki sezona çok daha sıkı bir antrenman programı ile çok daha güzel hazırlanacağım. Bu sene en büyük eksiğim yeterli antrenman yapacak alan ve imkanımın olmamasıydı.
Kadın motosikletçilere neler söylemek istersiniz?
“Ride like a girl.” Hiçbir şey gözünüzü korkutmasın. Her insan kendi yapabileceklerinin sınırını bilir. Başkalarının sizin için sınırlar belirlemelerine izin vermeyin. Hayal ve hedeflerinizin peşinden gidin.
Quick Motosiklet Trafik Sigortası
Motosikletinle seyahatlerin için 7/24 Quick Yardım Asistans hizmetlerini kapsayan zorunlu trafik sigortan ekonomik fiyatlarla ve anında hazır.
Detaylı bilgi için:
